Wie onlangs langs de Boekentoren passeerde, zal misschien wel het enorme kabaal opgemerkt hebben. De betonnen gevel wordt volledig afgeschraapt en voorzien van een verse laag zichtbeton. Het resultaat laat zich al hier en daar zien.
De Boekentoren staat ondertussen al een tijdje in de stellingen. Het monument van Henry van de Velde ondergaat een grondige restauratie, want de toren dreigde te prooi te vallen aan betonrot. Nadat eerder de rest van het complex onder handen werd genomen, wordt de nadruk van de restauratie- en renovatiewerken verlegd naar de toren.
Onder de binnenplaats van het complex ligt ondertussen al even het nieuwe boekendepot. Nu is het een werfkeet. En een opslagplaats voor sommige kustwerken.
Er wordt niet alleen aan de Boekentoren zelf gemorreld. Ook de leeszaal wordt flink onderhanden genomen. Er wordt een noordgericht zaagtanddak (of sheddak) op gezet. Een omgekeerde oriëntering als oorspronkelijk, overigens.
Er is al veel van het nieuwe grijze beton te zien. Ook deze gebouwen hadden vroeger die gelige schijn. Ook aan de toren zelf begint het eerst nieuwe beton zichtbaar te worden.
Om de gevel van de toren te herstellen wordt het beton onder hoge waterdruk “gestript” tot onder de bewapening (hydroafbraak). Een lawaaierig maar efficiënt procédé.
Wat er met dit dakterras staat te gebeuren, is voor ons nog niet duidelijk. Wordt dat iets voor docenten en gasten, of voor iedereen publiek toegankelijk?
Het nieuwe inkompleintje hier tussen de gebouwen van het voormalige etnografische museum en de Sint-Hubertusstraat, is wat ons betreft een schot in de roos. Geen oorspronkelijk onderdeel van Van de Velde’s ontwerp, maar een subtiele toevoeging door Robbrecht & Daem architecten. Net als dat zaagtanddak, trouwens.
Gustaaf Magnel was een bouwtechnisch ingenieur en prof aan de Universiteit Gent. Hij speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van (gewapende) betontechnieken. Er loopt momenteel een tentoonstelling over zijn bijdrage aan de wondere wereld der bouwtechniek, in de Kluizenzaal van de Bank van de Arbeid (het kantoor van sogent) in de Voldersstraat. Hij werkte ook mee aan het ontwerp van de Boekentoren. De straat voor de toren is naar hem vernoemd.
Extraatje: er worden regelmatig korte filmpjes gepubliceerd over de renovatie van de Boekentoren op de Bouwblog van de Universiteitsbibliotheek. De moeite om te bekijken, want het doet ons alleszins al snakken naar het eindresultaat!
Tekst: Amaury Henderick & Fréderic Louis / Foto’s: Amaury Henderick & Boekentoren Bouwblog / Video: Boekentoren
Van een werfbezoek herinner ik me dat het sheddak van oriëntatie is veranderd omdat het in de onderliggende studiezaal voorheen al te heet kon worden op zomerdagen.
Zoals ook in de video aangehaald:
De grijze kleur van de nieuwe dekkingslaag is de zelfde kleur als bij oplevering van het complex. De gelige tint is die van een beschermende epoxylaag aangebracht in de jaren ’60,- een ingreep ter conservatie van een halve eeuw geleden dus.
De Henry Van De Veldezaal (tot voor enkele jaren bibliotheek in het HIKO) met aansluitend terras zou een kantine of leescafé worden; of die optie werd althans open gehouden.